Al sinds mijn jeugd ben ik gefascineerd door het trainen van honden. Op zondag ochtend nam ik al vroeg de fiets om naar het naburige dorp te rijden waar in de bossen politiehonden werden getraind. Ik had vooral oog voor de honden, hoe zij met passie en plezier de opdrachten uitvoerden die de handler van hen “vroeg”. Hoe die handler dat deed daar keek ik niet zo naar, zo zou het wel horen. Het waren de honden die mij fascineerden. Hun drive, hun passie én hun plezier.
Jaren later, toen ik eenmaal getrouwd was kwamen er ook honden in ons huishouden en natuurlijk wilde ik daar graag mee gaan trainen.
Uiteindelijk ben ik de Agility in gerold en inmiddels doe ik dit spelletje al meer dan dertig jaar en met veel plezier en passie.
Ik blijf het geweldig vinden om zo met mijn honden te kunnen werken, zij nemen de hindernissen die ik hen aangeef en samen leggen we het parcours af. Het liefste zo snel mogelijk en zonder fouten. Ook dit spelletje is aan ontwikkeling onderhevig. Toen wij er mee begonnen bestond het er uit om zo hard mogelijk, samen met je hond, respectievelijk langs en over de hindernissen te lopen. Nu zijn de handlingstechnieken verder ontwikkeld, er is zelfs een methodiek die zich “One-Mind-Dog” noemt. Daarbij is het de bedoeling dat baas en hond zo goed op elkaar zijn ingespeeld dat het is alsof er “twee zielen een gedachte” in het parcours aan het werk zijn.
Dat betekent wel dat je als handler je hond heel goed moet kennen. Dat je zodanig communiceert dat er bij de hond geen enkele twijfel bestaat over wát je nu precies bedoeld. Je moet, samen met je
hond, de passie voor dit spelletje ontwikkeld hebben.
Dat bereik je alleen door heel veel samen te werken, elkaar goed te kennen, met elkaar te communiceren. Nu is de taal van hond en mens niet gelijk. Ook heb ik met mijn honden nooit een “BiLa” of
een beoordelingsgesprek. Nog nooit de vraag gesteld “hé Fikkie, waar zie jij je zelf over 5 jaar”?
Nee, het gaat er om mij in de hond te verdiepen, hoe kan ik hem belonen, welke taal slaat aan bij hem? Kort om, ik kan niets beredeneren het moet vanuit mijn hart! Vanuit de liefde voor de hond én het spelletje. Met mijn kennis, kunde, creativiteit en compassie kan ik iets bereiken. Soms gaat het mis en dan moet ik bij mezelf te rade, de hond voert alleen uit wat ik aangeef. Lukt het wel, dan hebben we het samen goed gedaan.
Ik gun elke werknemer een teamleider die je zo als een hond behandeld. Door te kijken waar jullie beide kracht ligt. Als het fout gaat eerst bij zichzelf te rade gaat en successen samen viert. Kort om een wijze manager die met compassie en creativiteit acties onderneemt die goed zijn voor “baas én hond”. Als gedachten, gevoel en acties in lijn zijn met elkaar, dan ontstaan er gave dingen!