Angst overwin je alleen met compassie!
Ergens eind jaren 80 kregen we onze eerste hond. Tara werd ze genoemd en ze heeft bij ons een onuitwisbare indruk achter gelaten. Het was een wel hele sterke dame die goed wist wat ze wilde en dat ook uitstekend duidelijk kon maken. En ook zeker een hond met “een groot hart”. Kinderen waren haar favoriet, die konden echt alles met haar en zij maakte subtiel haar grenzen duidelijk.
Voor ons is zij de hond die ons kennis liet maken met de sport Agility, dat toen nog overal “behendigheid” werd genoemd. Mijn vrouw trainde haar en had besloten dat ze dat spelletje héél graag
met Tara wilde gaan doen. Na de noodzakelijk basiscursus werd daarna met goede moed en veel enthousiasme aan de behendigheidstraining begonnen. Natuurlijk is het eerste onderdeel “aanleren
toestellen”. Hierbij wordt aan hond (en handler) aangeleerd hoe de hindernissen genomen moeten worden.
Hier liepen we tegen een mooi fenomeen aan: onze onverschrokken en sterke Tara durfde niet door een tunnel. En mijn vrouw had nog onvoldoende kennis en ervaring om haar daarin te
ondersteunen.
Gelukkig hadden we toen al een goede instructeur, niet een van “ze moet het maar doen”. Hij legde rustig uit welke hulp mijn vrouw Tara kon geven om deze hindernis toch te kunnen nemen.
Uiteindelijk is mijn vrouw aan de andere kant in de tunnel gekropen om door het gat heen verbinding te maken met Tara. Hierdoor had de hond het vertrouwen om door de tunnel te gaan, wetende dat
het liefdevolle vrouwtje haar aan de andere kant zou opwachten.
Toen deze oefening geslaagd was werd Tara geknuffeld en beloont; een hindernis samen overwonnen.
Later zijn we met Tara (en alle andere honden) het wedstrijd circuit in gegaan en hebben we menige hindernisbaan overwonnen. De favoriete hindernis van Tara??? Tunnels!!!
Zullen we even dit proces evalueren?
De instructeur die met hart voor de sport en zijn cursisten een creatieve oplossing bedenkt en die aanbiedt (hart, hoofd, buik). Een liefhebbende handler die de creatieve oplossing van de
instructeur interpreteert en ze uitvoert (hart, hoofd, buik). En de hond die in verbinding met en uit liefde voor de handler de aangeboden hulp accepteert en vervolgens de hindernis neemt (hart,
hoofd, buik).
Kortom; als je een wijs besluit wil nemen is het hart leidend, niet je hoofd, Die bedenkt van alles en nog wat en dat is niet altijd even effectief.
In de huidige hectische tijd is het goed om even de tijd te nemen en naar je hart te “luisteren” en dan pas naar je hoofd om vervolgens de juiste actie te ondernemen.
In hectische tijden: breng eerst kalmte!!
Ik wens iedereen veel kalmte en wijsheid. Blijf veilig en gezond!